Wspólny Mianownik Sukcesu

ALBERT E.N. GRAY

Autorzy często odwołują się do słów m.in. Alberta E.N. Graya i jego przemowy: "Wspólny mianownik sukcesu". Lata doświadczeń w roli skutecznego menedżera pomogły panu Grayowi znaleźć odpowiedzi na pytania, które prawdopodobnie sobie zadałeś: "Jak mogę uniknąć porażki w nowej pracy?", "Jak mogę sobie poradzić, aby odnieść sukces w moim nowym, interesującym zawodzie?". Pan Gray skrystalizował swoje myśli dotyczące tych powszechnych, ale ważnych wątpliwości, których wszyscy doświadczamy w pewnym okresie naszego życia i zawarł je w przemówieniu zatytułowanym "Wspólny mianownik sukcesu". Pozwoliliśmy sobie wykorzystać kilka zdań, które pomogą każdemu z nas odnieść się do niezwykłego przesłania Pana Gray'a bardziej osobiście.

Kilka lat temu uświadomiłem sobie coś niepokojącego - próbowałem nadzorować i kierować wysiłkami dużej liczby ludzi, którzy starali się osiągnąć sukces, nie wiedząc sam, jaki jest sekret sukcesu. I to, naturalnie, doprowadziło mnie do uświadomienia sobie, że niezależnie od tego, jaką inną wiedzę mógłbym wnieść do mojej pracy, zdecydowanie brakowało mi najważniejszej wiedzy ze wszystkich.

Oczywiście, jak większość z nas, zostałem wychowany na popularnym przekonaniu, że sekretem sukcesu jest ciężka praca, ale widziałem wielu ludzi, którzy ciężko pracowali, ale nie odnieśli sukcesu, i wielu, którzy odnieśli sukces, ale nie pracowali ciężko. Przekonało mnie to do tego, że ciężka praca nie jest prawdziwym sekretem, chociaż w większości przypadków może być jednym z wymogów.

I tak oto wyruszyłem w odkrywczą podróż, która niosła mnie przez biografie. autobiografie oraz wszelkiego rodzaju prace na temat sukcesu i życia ludzi sukcesu, aż w końcu dotarłem do punktu, w którym zrozumiałem, że sekret, który próbowałem odkryć, tkwi nie tylko w tym, co ludzie robili, ale także w tym, co sprawiało, że to robili.

Zdałem sobie sprawę też, że sekret, którego szukałem, musi mieć zastosowanie nie tylko do każdej definicji sukcesu, ale ponieważ musi odnosić się do każdego, kto może go osiągnąć, musi też mieć zastosowanie do każdego, kto kiedykolwiek odniósł sukces. Krótko mówiąc, szukałem wspólnego mianownika sukcesu. I ponieważ właśnie tego szukałem, właśnie to znalazłem.

Ale ten wspólny mianownik sukcesu jest tak potężny i ważny dla Twojej i mojej przyszłości, że nie zamierzam wygłaszać o nim mowy. Zamierzam po prostu "wyłożyć go na stół" w prostych słowach, tak by każdy mógł je zrozumieć.

Wspólny mianownik sukcesu - tajemnica sukcesu każdej osoby, która kiedykolwiek odniosła sukces - polega na tym, że "UFORMOWALI NAWYK ROBIENIA RZECZY, KTÓRYCH NIE LUBIĄ ROBIĆ PRZEGRANI."

To właśnie tak proste i w dodatku - prawdziwe. Możesz poddać tę prawdę każdej próbie, a ona nadal będzie wspólnym mianownikiem sukcesu, czy nam się to podoba, czy nie. Nadal będzie wyjaśniać, dlaczego ludzie wchodzili w biznes lub zawód z wszelkimi widocznymi kwalifikacjami do osiągnięcia sukcesu i stawali się rozczarowującymi przegranymi, podczas gdy inni osiągali wybitny sukces pomimo wielu oczywistych braków. A ponieważ wyjaśnia ona również Twoją przyszłość, wydaje się dobrym pomysłem, abyś wykorzystał ją do określenia, jaki rodzaj przyszłości czeka na Ciebie. Innymi słowy, weźmy ten wielki, wszechogarniający sekret i przybliżmy go do Ciebie.

Jeśli tajemnica sukcesu polega na wyrobieniu w sobie nawyku robienia rzeczy, których nie lubią robić przegrani, zacznijmy ten proces od określenia, czego oni nie lubią robić. Rzeczy, których "przegrani" nie lubią robić, to rzeczy, których Ty i ja oraz inni ludzie, w tym ludzie sukcesu, naturalnie nie lubią robić. Innymi słowy, od samego początku musimy zdać sobie sprawę, że sukces jest czymś, co osiąga mniejszość ludzi... i dlatego jest "nienaturalny" i nie można go osiągnąć poprzez podążanie za naszymi naturalnymi upodobaniami i niechęciami, ani poprzez kierowanie się naszymi naturalnymi preferencjami i uprzedzeniami.

Rzeczy, których przegrani nie lubią robić, są zbyt liczne i zbyt oczywiste, abyśmy mogli je tutaj omawiać. Zatem, skoro nasz sukces w każdym przedsięwzięciu polega na naszej zdolności przekonywania innych do robienia tego, co chcielibyśmy, aby robili, przejdźmy do omówienia rzeczy, których nie lubimy robić. Tutaj również jest zbyt wiele rzeczy, aby można było przeprowadzić szczegółową dyskusję, ale myślę, że można je wszystkie zbyć stwierdzeniem, że wynikają z jednej podstawowej niechęci, wspólnej dla nas wszystkich. Nie lubimy rozmawiać z ludźmi o czymś, o czym oni mogą nie chcieć rozmawiać. Każda niechęć do zbliżenia się do kogoś, zasugerowania zmiany w jego działaniach, przekonania go do nowego podejścia jest spowodowana tą jedną podstawową niechęcią.

Być może zastanawiałeś się, co stoi za tym swoistym brakiem przychylności ze strony tych, których próbujemy przekonać. Czy nie wynika to po prostu z faktu, że są ludźmi? I czyż nie jest prawdą, że przeciętny człowiek jest bardzo odporny na zmiany, nawet jeśli mają one na celu poprawę jego sytuacji i dlatego jest skłonny uciec od naszych wysiłków, aby przekonać go do zrobienia czegoś, czego nie chce, uderzając w najważniejszą słabość, jaką posiadamy: mianowicie w nasze pragnienie bycia docenionym?

Być może zniechęciło Cię poczucie, że urodziłeś się z pewnymi osobliwym dla Ciebie niechęciami, którymi nie są dotknięci ludzie sukcesu. Być może zastanawiałeś się, dlaczego ci, którzy osiągają najwięcej, wydają się lubić robić rzeczy, których Ty nie lubisz robić.

Wcale tak nie jest! I myślę, że jest to najważniejsze i najbardziej zachęcające stwierdzenie, jakie kiedykolwiek zaoferowałem jakiejkolwiek osobie. Ale jeśli nie lubią robić tych rzeczy, to dlaczego je robią?

Ponieważ robiąc rzeczy, których nie lubią, mogą osiągnąć rzeczy, które chcą osiągnąć. Pozwól, że to powtórzę: Na ludzi sukcesu wpływa chęć osiągnięcia przyjemnych rezultatów. Przegrani są pod wpływem pragnienia przyjemnych metod i są skłonni zadowolić się takimi wynikami, jakie można uzyskać robiąc rzeczy, które lubią robić.

Dlaczego ludzie sukcesu są w stanie robić rzeczy, których nie lubią, a przegrani nie są w stanie tego robić? Ponieważ ludzie sukcesu mają cel - wystarczająco silny, aby wyrobić w sobie nawyk robienia rzeczy, których nie lubią robić, aby osiągnąć pożądany cel.

Czasami nawet najbardziej produktywne osoby wpadają w dołek. Kiedy ktoś wpada w dołek, oznacza to po prostu, że osiągnął punkt, w którym rzeczy, których nie lubi robić, stały się ważniejsze od powodów, dla których je robi.

Wielu ludzi, z którymi rozmawiałem o tym wspólnym mianowniku sukcesu, mówiło: "Ale ja mam rodzinę na utrzymaniu i muszę zapewnić byt jej i sobie. Czy to nie jest wystarczający cel?".

Nie, nie jest. Nie jest to wystarczająco silny cel, abyś wyrobił w sobie nawyk robienia rzeczy, których nie lubisz robić z bardzo prostej przyczyny - łatwiej jest dostosować się do trudów kiepskiego życia niż do trudów tworzenia lepszego. Jeśli w to wątpisz, pomyśl o tych wszystkich rzeczach, z których jesteś gotów zrezygnować, aby uniknąć robienia rzeczy, których nie lubisz robić. Wszystko to zdaje się dowodzić, że siła, która trzyma Cię przy Twoim celu, nie jest Twoją własną siłą, ale siłą samego celu.

Zobaczmy teraz, dlaczego nawyk jest tak ważny w tym wspólnym mianowniku sukcesu.

Ludzie są tworami nawyku, tak jak maszyny są tworami pędu, ponieważ nawyk jest niczym innym jak pędem przełożonym z konkretu na abstrakcję. Czy potrafisz sobie wyobrazić problem, jaki stanąłby przed inżynierami, gdyby nie istniało coś takiego jak pęd? Prędkość byłaby niemożliwa, ponieważ największą prędkością, z jaką można by poruszać się jakimkolwiek pojazdem, byłaby pierwsza prędkość, z jaką można by go oderwać od miejsca zatrzymania. Windy nie mogłyby się wznosić, samoloty nie mogłyby latać, a cały świat mechaniki znalazłby się w stanie całkowitej bezradności. Kim więc jesteśmy Ty i ja, aby myśleć, że możemy zrobić z naszą własną ludzką naturą to, czego najlepsi inżynierowie na świecie nie mogliby zrobić z najlepszymi maszynami, jakie kiedykolwiek zbudowano?

Każda pojedynczy krok do sukcesu jest zależny od nawyku. Ludzie tworzą nawyki, a nawyki tworzą przyszłość. Jeśli świadomie nie wyrobisz sobie dobrych nawyków, to nieświadomie wyrobisz sobie złe. Jesteś taką osobą, jaką jesteś, ponieważ wyrobiłeś sobie nawyk bycia taką osobą, a jedynym sposobem na zmianę jest zmiana nawyków.

Nawyk sukcesu w każdym obszarze osiągnięć można podzielić na cztery główne grupy:

1. Nawyk kontaktowania się

2. Nawyk apelowania

3. Nawyki przekonywania

4. Nawyki pracy

Omówmy te grupy nawyków w ich kolejności.

Każdy człowiek sukcesu powie Ci, że łatwiej jest przekonać kogoś do określonego sposobu działania niż znaleźć kogoś, kto już chce to zrobić. Jednak jeśli nie uformowałeś świadomie nawyku kontaktowania się z tymi, którzy potrzebują tego, co oferujesz, niezależnie od ich chęci, to nieświadomie uformowałeś nawyk ograniczania swoich kontaktów do tych ludzi, którzy już chcą tego, co masz do zaoferowania. I w tym tkwi jedyny prawdziwy powód braku zainteresowanych.

Jeśli chodzi o nawyki apelowania, to o ile nie wyrobiłeś sobie świadomie "nawyku" apelowania do ludzi, którzy są w stanie zrobić to, co chcesz, ale nie chcą słuchać, wtedy nieświadomie stworzyłeś nawyk apelowania do ludzi, którzy są chętni słuchać, ale nie są w stanie zrobić tego, co chcesz, aby zrobili.

Jeśli chodzi o nawyki przekonywania, to o ile nie uformowałeś go świadomie, by pomóc ludziom zobaczyć, dlaczego w ich najlepszym interesie jest podjęcie określonego działania, to nieświadomie uformowałeś nawyk przekonywania, w którym jesteś skłonny pozwolić im, by sprawili, że zobaczysz ich powody, dla których nie idą z Tobą.

Jeśli chodzi o nawyki pracy, to jeśli zadbasz o pozostałe trzy grupy, to nawyki pracy generalnie zadbają o siebie, ponieważ pod nawykami pracy kryją się przygotowanie, organizacja czasu i wysiłków, zapisy, analizy itp. Z pewnością nie zadasz sobie trudu, by nauczyć się najlepszego podejścia do swojej prezentacji, jeśli nie zamierzasz go zastosować. Nie zamierzasz planować swoich codziennych zajęć, kiedy w głębi serca wiesz, że nie zamierzasz realizować swoich planów. A już na pewno nie będziesz prowadził uczciwych zapisów rzeczy, których nie zrobiłeś lub wyników, których nie osiągnąłeś. Nie przejmujmy się więc tak bardzo czwartą grupą nawyków sukcesu, bo jeśli dbasz o pierwsze trzy grupy, to większość nawyków pracy zajmie się sama sobą.

Zanim jednak zdecydujesz się na przyjęcie tych nawyków sukcesu, pozwól, że uprzedzę Cię o znaczeniu nawyku dla Twojej decyzji. W ciągu ostatnich lat uczestniczyłem w wielu spotkaniach i często zastanawiałem się, dlaczego pomimo tego, że jest w nich tyle dobra, tak wielu ludzi wydaje się czerpać z nich tak mało TRWAŁEGO dobra. Być może uczestniczyłeś w spotkaniach sprzedażowych w przeszłości i wyszedłeś z nich zdeterminowany do zrobienia rzeczy, które sprawią, że odniesiesz sukces, tylko po to, by okazało się, że Twoja decyzja lub determinacja słabnie w momencie, kiedy powinna być wprowadzona w życie.

Oto odpowiedź. Każde postanowienie lub decyzja, którą podejmujesz, jest po prostu obietnicą złożoną samemu sobie. Jest ona nic nie warta, dopóki nie wyrobisz w sobie nawyku dotrzymywania jej. A nie wyrobisz sobie tego nawyku, jeśli na samym początku nie połączysz go z konkretnym celem, który można osiągnąć poprzez dotrzymanie tej obietnicy. Innymi słowy, każde postanowienie lub decyzja, którą podejmiesz dzisiaj, musi być ponownie podjęta jutro, i następnego dnia, i następnego... i tak dalej. I nie tylko musi być podjęta każdego dnia, ale musi być DOTRZYMANA każdego dnia, bo jeśli pominiesz jeden dzień w podejmowaniu lub dotrzymywaniu jej, musisz wrócić i zacząć wszystko od nowa. Ale jeśli będziesz kontynuował ten proces każdego dnia, w końcu pewnego ranka obudzisz się jako inna osoba w innym świecie i będziesz się zastanawiał, co się stało z Tobą i światem, w którym żyłeś.

Oto, co się stało. Twoje postanowienie lub decyzja stały się nawykiem i nie musisz ich podejmować tego ranka. A powód, dla którego wydajesz się być inną osobą, żyjącą w innym świecie, leży w tym, że po raz pierwszy w życiu stałeś się panem samego siebie, panem swoich upodobań i niechęci, poddając się swojemu życiowemu celowi. Dlatego za każdym sukcesem musi stać cel i to właśnie sprawia, że cel jest tak ważny dla Twojej przyszłości. Bo ostatecznie Twoja przyszłość nie będzie zależała od warunków ekonomicznych, zewnętrznych wpływów czy okoliczności, nad którymi nie masz kontroli. Twoja przyszłość będzie zależeć od Twojego celu w życiu. Porozmawiajmy więc o celu.

Przede wszystkim, Twój cel musi być praktyczny, a nie wizjonerski. Jakiś czas temu rozmawiałem z człowiekiem, który myślał, że ma cel, który jest dla niego ważniejszy niż dochód.

Interesowało go ludzkie cierpienie i chciał ulżyć tym cierpieniom. Ale kiedy przeanalizowaliśmy jego prawdziwe uczucia, odkryliśmy, a on sam się do tego przyznał, że to, czego naprawdę pragnął, to naprawdę miła praca polegająca na udzielaniu pomocy  charytatywnej za pieniądze innych ludzi i bycie za to dobrze opłacanym, otrzymując również uznanie i budując poczucie ważności, które w naturalny sposób towarzyszyłyby takiej pracy.

Ale czyniąc swój cel praktycznym, uważaj, by nie uczynić go logicznym. Niech to będzie emocjonalny cel. Pamiętaj, że potrzeby są logiczne, podczas gdy chęci i pragnienia są emocjonalne. Twoje potrzeby popchną Cię daleko, ale kiedy zostaną zaspokojone, przestaną Cię popychać. Jeśli jednak Twój cel jest w kategoriach chęci i pragnień, to Twoje chęci i pragnienia będą Cię popychać jeszcze długo po tym, jak Twoje potrzeby zostaną zaspokojone – do momentu aż Twoje chęci i pragnienia się spełnią.

Ostatnio rozmawiałem z młodym człowiekiem, który dawno temu odkrył wspólny mianownik sukcesu, nie nazywając konkretnie swojego odkrycia. Miał określony cel w życiu i był to zdecydowanie cel emocjonalny. Chciał, aby jego syn przeszedł przez studia bez konieczności przebywania tak trudnej drogi, jak on. Chciał, by jego córka nie musiała się mierzyć z trudami, z jakimi jego własna siostra musiała się zmierzyć w dzieciństwie. I chciał, aby jego żona mogła cieszyć się luksusami i wygodami, czy po prostu tym, co jej się należy, a czego odmówiono jego własnej matce. I był gotów wyrobić w sobie nawyk robienia rzeczy, których nie lubił, aby osiągnąć ten cel.

Nie chcąc go zniechęcać, ale raczej chcąc, by to on mnie do tego celu przekonał, powiedziałem mu: "Czy nie posuwasz się z tym trochę za daleko? Nie ma żadnego logicznego powodu, dla którego Twój syn nie byłby skłonny zapracować na swój dyplom, tak jak zrobił to jego ojciec. Oczywiście będzie mu brakowało wielu rzeczy, których Tobie brakowało w Twoim życiu studenckim i prawdopodobnie będzie miał sporo strapień i rozczarowań. Ale jeśli jest dobry, to w końcu wyjdzie z tego tak samo jak Ty. I nie ma żadnego logicznego powodu, dla którego miałbyś niewolniczo pracować, aby Twoja córka mogła mieć rzeczy, których nie miała Twoja siostra, albo aby Twoja żona mogła cieszyć się wygodami i luksusami, do których nie była przyzwyczajona, zanim wyszła za Ciebie".

Spojrzał na mnie z politowaniem i powiedział: "Ale w logice nie ma inspiracji. W logice nie ma odwagi. W logice nie ma nawet szczęścia. Jest tylko satysfakcja. Jedyne miejsce, jakie logika zajmuje w moim życiu, to świadomość, że im więcej jestem gotów zrobić dla mojej żony i dzieci, tym więcej będę mógł zrobić dla siebie."

Wyobrażam sobie, że po usłyszeniu tej historii, nie trzeba będzie Ci mówić, jak znaleźć swój cel, jak go zidentyfikować lub jak się mu poddać. Jeśli jest to wielki cel, będziesz wielki w jego realizacji. Jeśli jest to bezinteresowny cel, będziesz bezinteresowny w jego osiągnięciu. A jeśli jest to uczciwy cel, będziesz uczciwy i honorowy w jego realizacji.

Ale dopóki żyjesz, nie zapominaj nigdy, że chociaż możesz odnieść sukces przekraczający Twoje najszczersze nadzieje i największe oczekiwania, nigdy nie odniesiesz sukcesu przekraczającego cel, któremu jesteś gotów się poddać. Co więcej, Twoje poddanie się celowi nie będzie pełne, dopóki nie wyrobisz w sobie nawyku robienia rzeczy, których przegrani nie lubią robić.